Miniarka porówka

 

 

Jest niebezpiecznym szkodnikiem w uprawie cebuli, szczypiorku oraz pora. Miniarka porówka to niewielka, 3–4 mm, muchówka. Samice są większe od samców. Ciało miniarki jest szare, głowa żółta, odwłok ciemny z podłużnym żółtym pasem z boku. Jaja są białe i podłużne. Larwy osiągają długość do 5 mm. Początkowo są białe, po czym żółkną. Bobówki mają długość 3–4 mm i są barwy brunatnej. W ciągu roku rozwijają się dwa pokolenia. Wiosenny wylot miniarek ma miejsce od połowy kwietnia do końca maja. Z kolei letni ma miejsce od sierpnia do października. Zimują bobówki oraz larwy. Samice składają jaja w liście cebuli, pora oraz szczypiorku. Żerowanie larw stwierdza się do połowy listopada. Owady dorosłe żerują na porach, cebuli i szczypiorku. Nakłuwają liście i wypijają spływający sok, jednak nie czyni to większych strat rolniczych. W przypadku miniarki porówki śladem nakłuwania liścia przez owady dorosłe są rzędy białych plamek. Najwięcej szkód wyrządzają larwy, które wgryzają się w tkankę roślinną. Larwy miniarki wgryzają się w miąższ liścia, a następnie drążą w nim korytarze, które wyglądają różne w zależności od gatunku miniarki. Miny są dobrze widoczne, gdyż pojawia się biały ślad często w kształcie pasm, zawijasów lub plam. Miny zakłócają transport substancji pokarmowych do liści, wskutek czego liście stają się osłabione i mogą zasychać wskutek odwodnienia. Miny stanowią także bramę do infekcji, które często towarzyszą atakowi szkodników.

 

 

miniarka porowka 2 
 miniarka porowka 3
 miniarka porowka 1

 

Zapobieganie i zwalczanie.

Próg zagrożenia wynosi 8 – 10 miejsc składania jaj na 1 m2 uprawy. Zwalczanie miniarki porówki należy rozpocząć niezwłocznie po stwierdzeniu przekroczenia przez nią progu zagrożenia lub stwierdzeniu żerowania szkodnika w uprawie. Oprysk powinno się przeprowadzać preparatami zawierające substancję czynną CYAZYPYR® (cyjantraniliprol), takimi jak Benevia® 100 OD. Benevia® 100 OD to środek owadobójczy w formie koncentratu zawiesiny olejowej do rozcieńczania wodą (OD), o działaniu kontaktowym i żołądkowym. Środki niestety nie są skuteczne w zwalczaniu larw i bobówek, które znajdują się pomiędzy liśćmi tworzącymi jadalną łodygę rzekomą. W ogrodzie warto zapewnić dobre warunki dla naturalnych wrogów miniarek, jakimi są ptaki i błonkówki. Liście z minami, lub całe rośliny należy usuwać i palić. Jest to skuteczne działanie w ogrodzie, jednak nie ma możliwości zahamowania tą metodą masowego nalotu muchówek na dużej plantacji.

Zanim zastosujemy chemiczne opryski, warto najpierw zastosować środki ekologiczne, takie jak:

- pułapki lepowe, które zawieszamy od kwietnia do czerwca, aby wyłapać owady dorosłe
- stosowanie biologicznych preparatów zawierających pasożyty składają jaja w ciałach miniarek lub w minach
- terminy sadzenia porów, tak aby nie zbiegały się z nalotem muchówki
- okrywanie sadzonek siatką lub agrowłókniną, przez którą miniarka nie może się przedostać i złożyć jaj
- po zebraniu plonów należy usunąć resztki pożniwne poprzez głęboką orkę, zaś porażone części roślin zebrać z pola i spalić

Zwalczanie gradacji miniarki polega na opryskach odpowiednimi preparatami. Nie ma zarejestrowanych środków do zwalczania muchówek, dlatego też stosuje się środki na śmietki i wciornastki.

 

 

choroby roslin2