Gryzonie

 

 

Nornik polny

Występują głównie w ogrodach i na działkach. Ogryzają korzenie silnie uszkadzając całe rośliny. Uszkadzają nie tylko rośliny w gruncie ale również przechowywane w kopcach. Ponadto zanieczyszczają odchodami miejsca, w których najczęściej przebywają. Nornik polny żywi się zielonymi częściami roślin, korzeniami, bulwami, a ich ulubionym pokarmem jest ziarno zbóż, nasiona bobowatych. Zboża uszkadza od kiełkowania, aż do żniw. Gryzoń ten odznacza się wysoką rozrodczością. Rozmnaża się od marca do listopada, a osobniki żyjące np. w stogu siana przystępują do rozrodu także w zimie. W ciągu roku samica wydaje na świat od 3 do 10 miotów. Ciąża trwa 19 -21 dni. W miocie jest 2 -12 młodych, które otwierają oczy po ok. 10 dniach. Mlekiem matki żywią się przez 2 tygodnie. Większość dojrzewa płciowo po 8 -9 tygodniach. Nornik zwyczajny może żyć ok. 1,5 roku. Nornik zwyczajny odżywia się zielonymi częściami traw i ziół, ziarnami, podziemnymi częściami roślin i bezkręgowcami. Jego ulubionym pokarmem są rośliny motylkowe. Na zimę gromadzi zapasy w ślepych odcinkach korytarzy. Składają się one z bulw, kłączy, korzeni i nasion i mogą osiągać wagę 3 kg. W bezpośrednim sąsiedztwie naturalnych siedlisk wyrządza czasami poważne szkody.

 

 

Mysz polna

Mysz polna ma charakterystyczne ubarwienie, po którym łatwo ją odróżnić od myszy domowej. Grzbiet jej ciała i boki są szaro- lub żółtawo-rude z ciemną pręgą włosów przechodzącą wzdłuż całego grzbietu, spód ciała biały, wyraźnie odgraniczony od boków. Długość głowy i tułowia wynosi 10-12 cm, a ogona – 7-9 cm. Ciąża u myszy polnej trwa 21-23 dni. Samica rodzi 3-4 razy w roku po 2-9 młodych, które uzyskują dojrzałość płciową po 2 miesiącach. Mysz polna żyje do 1,5 roku. Żywi się różnorodnym pokarmem, dostępnym w danej porze roku. Wiosną zjada wschody traw i zbóż, latem żywi się owocami różnych roślin, a jesienią i zimą ziarnem zbóż, korą drzew, przechowywanymi w kopcach bulwami i korzeniami.

 

 

 

Nornik zwyczajny

Długość ciała wynosi 8 -10 cm, długość ogona 3 -4,5 cm, masa ciała waha się w granicach 15 -40 g (niekiedy do 50 g). Ciało polnika jest krępe, walcowate, o stosunkowo krótkim ogonie i krótkich nóżkach. Uszy dobrze widoczne. Miękka i krótka sierść na grzbiecie ma barwę szarą lub żółtawoszarą, na stronie brzusznej srebrzystoszarą lub żółtawo-popielatą. Młode zwierzęta są ciemniejsze od dorosłych. Gryzoń ten odznacza się wysoką rozrodczością. Rozmnaża się od marca do listopada, a osobniki żyjące np. w stogu siana przystępują do rozrodu także w zimie. W ciągu roku samica wydaje na świat od 3 do 10 miotów. Ciąża trwa 19 -21 dni. W miocie jest 2 -12 młodych, które otwierają oczy po ok. 10 dniach. Mlekiem matki żywią się przez 2 tygodnie. Większość dojrzewa płciowo po 8 -9 tygodniach. Nornik zwyczajny może żyć ok. 1,5 roku. Ulubionym środowiskiem życia tego gryzonia są pola uprawne i suche łąki. Można go też spotkać w ogrodach, zapuszczonych sadach i na brzegach lasów. Wyraźnie preferuje tereny suche. Żyje w koloniach mieszkających w rozbudowanych systemach nor, które są płytkie i posiadają wiele otworów wejściowych. W norach na głębokości od 5 do 40 cm znajdują się gniazda zbudowane z traw. Spotyka się gniazda naziemne umieszczone pod stogami lub pokrywą śniegu. Nornik zwyczajny jest aktywny przez całą dobę, ale szczególnie przed zachodem i wschodem słońca. Nie zapada w sen zimowy. Nornik zwyczajny odżywia się zielonymi częściami traw i ziół, ziarnami, podziemnymi częściami roślin i bezkręgowcami. Jego ulubionym pokarmem są rośliny motylkowe. Na zimę gromadzi zapasy w ślepych odcinkach korytarzy. Składają się one z bulw, kłączy, korzeni i nasion i mogą osiągać wagę 3 kg.

 

 

Zapobieganie i zwalczanie.
Stosujemy różnego rodzaju pułapki. nie pozostawiamy na działce resztek roślin, czy skoszonej trawy. Naturalnymi wrogami nornika są drapieżniki: lisy, łasice, ptaki z rodziny jastrzębiowatych (gołębiarz, krogulec, myszołów zwyczajny), sowy (płomykówka, uszatka, puszczyki i inne gatunki), krukowate i inne zwierzęta. Najwięcej mysz zjadają sowy, do 60 sztuk na dobę. Są to bardzo ciekawe ptaki, ponieważ polują od zmierzchu do świtu i wykształciły doskonały słuch oraz latają bezszelestnie. Aby ułatwić polowanie ptakom drapieżnym polowanie, należy wystawiać tyczki spoczynkowe o wysokości do 4 m na skraju pól, gdzie szkodników zwykle jest najwięcej. Należy pamiętać, że trucie myszy ziarnem zatrutym fosforkiem cynku, w prostej linii prowadzi do zatrucia również jego naturalnych wrogów!!! Warto wiedzieć, że myszy nie przepadają za pewnymi zapachami i to właśnie one są pomocne w wygnaniu ich z domu. Powinny się sprawdzić takie zioła jak mięta, dziewanna, wrotycz i rumianek, a także świeże liście pomidora. Wystarczy wyłożyć je w okolicy gniazda gryzoni - można je rozpoznać po sporej ilości odchodów.

 

 

Jest wiele naturalnych metod, które pomogą w walce z obecnością nieproszonych gryzoni w domu i na naszej posesji.

 

Żywopłot

Odpowiednie rośliny i żywopłoty mogą się okazać sprytnym patentem na gryzonie. Choć żywopłot nie stanowi na myszy bariery, będzie doskonałym miejscem do zamieszkania dla niektórych ptaków i jeży, które skutecznie odstraszą gryzonie. W myśl zasady: wróg mojego wroga jest moim przyjacielem.

 

Zabezpieczanie roślin przed zimą

Warto również zabezpieczać pewne rośliny przed zimą za pomocą osłon czy agrowłókniny. Dzięki temu nie padną one tak łatwo ofiarą głodnych myszy.

 

Zapachy, których gryzonie nie cierpią

W mieszkaniu i domu prócz utrzymania czystości i przechowywania żywności w szczelnych pojemnikach warto zadziałać zapachem. Niektóre z nich są dla myszy lub szczurów nie do zniesienia, a zwierzęta omijają takie miejsca szerokim łukiem. Na szczęście większość z nich jest miła dla naszego nosa i jedynie przyjemnie wpływa na nasz nastrój.

 

Zapachy odstraszające myszy:

- lawenda
- cytryna
- czosnek
- mięta

 

Zapachy odstraszające szczury:

- mięta
- cytryna
- pieprz
- dziewanna
- rumianek
- czosnek
- świeże liści pomidorów
- nostrzyk
- kwiaty wrotyczu
wilczomlecz
- korona cesarska

Jedną z najpopularniejszych metod jest zastosowanie cytryny. Co ciekawe wiele osób poleca sobie samochodowe choinki zapachowe lub kostki do toalety, które mają szczególnie intensywny zapach. Warto rozłożyć je w miejscach, gdzie znajdujemy odchody gryzoni lub podejrzewamy, że przebiegają ich szlaki. Naturalną cytrynę, przekrojoną na pół, można zastosować w miejscach, w których nie chcemy stosować żadnej chemii, czyli szafkach i pomieszczeniach, w których sami przebywamy.

 

Lakier do włosów

Czasem doskonałym odstraszaczem okazuje się lakier od włosów. Gryzonie również nie lubią jego charakterystycznego zapachu. Można nim spryskiwać miejsca, w których bytują lub przemieszczają się gryzonie.

Odstraszacze i pułapki
Pamiętaj, że w przypadku tzw. inwazji gryzoni deratyzacja jest obowiązkiem właściciela nieruchomości. Na szczęście można skorzystać również z alternatywy dla powszechnie stosowanych trutek. Do wyboru mamy liczne odstraszacze emitujące nieznośne dla tych zwierząt dźwięki, a także pułapki, które działają w sposób humanitarny, np. żywołapki.