Mączniak rzekomy cebuli

 

 

W wyniku nieprzestrzegania zasad zmianowania oraz zbyt częstej uprawy cebuli na tym samym polu następuje nagromadzenie się wielu sprawców chorób. Mączniak rzekomy to najgroźniejsza choroba cebuli. Mączniak rzekomy cebuli jest najgroźniejszą chorobą na plantacjach cebuli ozimej, uprawianej z dymki, i na plantacjach nasiennych. Nasilenie choroby jest różne, zależy przede wszystkim od warunków atmosferycznych występujących w danym sezonie wegetacyjnym. Pierwszym objawem choroby jest zahamowanie wzrostu cebuli. Liście cebuli (szczypior) zaczyna wyginać się ku dołowi. Grzybnia rozwija się w liściach i pędach, wyrastają z niej trzonki konidialne, na końcu których znajdują się zarodniki konidialne. To właśnie te zarodniki, odrywając się od trzonków, unoszone przez wiatr, przenoszą chorobę na inne cebule. Dlatego na liściach cebul można zaobserwować charakterystyczny aksamitny nalot trzonków konidialnych z zarodnikami konidialnymi. To znak dla plantatorów, że grzybnia już spenetrowała tkanki liści, a w związku tym choroba rozprzestrzenia się na plantacji. Pod koniec maja, w warunkach sprzyjających, na porażonych liściach oraz pędach kwiatostanowych pojawia się biało-szary nalot grzybni. Nalot w warunkach dla grzyba niesprzyjających może zanikać, a tkanki w miejscu porażenia stają się jasnozielone lub żółte. W rezultacie silnie porażone liście w całości żółkną, więdną i zamierają.Roślina próbując się zregenerować wytwarza kolejne liście, na skutek czego tworzy się charakterystyczna gruba szyjka. Inwestując całą energię w zawiązywanie nowych liści roślina wytwarza charakterystyczne smukłe, wrzecionowate, nie do końca rozwinięte cebule. Warunki sprzyjające rozwojowi choroby to długo utrzymująca się wilgoć na liściach, a optymalna temperatura to 24-35˚C w dzień i 10-15˚C w nocy. Sprawca choroby zimuje w łuskach zainfekowanych cebul, skąd na wiosnę dokonuje infekcji pierwotnej.

 

 

Zapobieganie i zwalczanie:
Podczas zbiorów należy dokładnie zebrać wszystkie cebule, aby przypadkowo nie pozostawić na polu cebuli, w której może zimować patogen. Zimuje grzybnia w cebulach, jednak głównym źródłem infekcji pierwotnych choroby w nowym sezonie są porażone cebule nasienne, cebule z dymki oraz resztki cebul pozostałe po zeszłorocznej uprawie. Jeśli na polu przezimowały odrosty cebulowe zakażone, a będą sprzyjające warunki pogodowe, to wokół tej rośliny pojawią się kolejne porażone. Do wysadzania używać cebul zdrowych, pochodzących z nieporażonych plantacji. Plantację cebuli należy regularnie odchwaszczać. W ochronie cebuli przed mączniakiem rzekomym wykorzystuje się zarówno metody agrotechniczne, jak i metody chemiczne. Pierwsze zabiegi ochrony roślin należy wykonać zapobiegawczo lub po zaobserwowaniu pierwszych objawów chorobowych. Metody agrotechniczne: Ze względu na zimowanie patogenu plantacje z siewu wiosennego należy lokalizować na stanowiskach przewiewnych z dala od plantacji cebuli nasiennej lub uprawianej z dymki. Ponadto w przypadku uprawy cebuli na tym samym polu należy niszczyć odrosty po cebulach zimujących w glebie. Metody chemiczne: Metoda chemiczna jest najważniejszą i najbardziej skuteczną formą ochrony przeciwko mączniakowi rzekomemu. W przypadku zaobserwowania pierwszych objawów porażenia na plantacjach cebuli należy rozpocząć ochronę chemiczną. Jednym z takich środków, który można zastosować w uprawie cebuli, jest Flipper. Kolejnym środkich chemicznym jest Orondis Evo Pack – pakiet łączący fungicyd Orondis Plus oparty o substancję nowej generacji oksatiapiprolinę ze znanym już i sprawdzonym w Polsce i na świecie Amistarem. Poza cebulą, może być także stosowany na plantacjach czosnku i sałaty.