Mszyca trzmielinowo-burakowa

 

 

Mszyca burakowa (Aphis fabae), atakuje uprawy fasoli i ogórka, a także roślin ozdobnych, takich jak alstromeria, gerbera i róża. Mszycę burakową można łatwo odróżnić od innych gatunków mszyc, po jej czarnym kolorze. Występuje głównie w koloniach, w górnej, młodszej części rośliny. Na zewnątrz mszyce zimują tylko na ograniczonej liczbie roślin żywicielskich, natomiast w szklarni mogą rozwijać się przez cały rok. Duża populacja mszycy może pozbawiać rośliny znacznych ilości składników odżywczych, które powodują trwałe uszkodzenia, jak również przenoszą wirusy, hamują wzrost i przyczyniają się do obumierania młodych roślin. Ponadto mszyce wydzielają spadź, która z kolei jest dobrym źródłem pożywienia dla innych organizmów zagrażających roślinie, zwłaszcza grzybów. Ponieważ mszyca burakowa może przenosić ponad różnych 40 wirusów roślinnych, jej rozprzestrzenianie się może stać się dodatkowym problemem. Do wykrywania i wyłapywania mszyc warto wykorzystywać produkty sygnalizacyjne, takie jak taśmy i tablice sygnalizacyjne.

 

 

Zapobieganie i zwalczanie.
Mszyca burakowa może być kontrolowana za pomocą środków biologicznych i chemicznych. Wysoką skutecznością w jej zwalczaniu wykazują się naturalni wrogowie, np. różne gatunki pasożytniczych os, biedronek i sieciarek, a także pryszczarek mszycojad. Środki chemiczne, wykorzystywane do zwalczania mszycy buraczanej są insektycydy o szerokim działaniu, takie jak np. Sequoia. Opryskiwanie roślin wyciągiem z pokrzywy lub preparatami mszycobójczymi np. Pirimor, Pirimix, ABC na mszyce.