Zgnilizna twardzikowa

 

 

Objawy i rozwój:
Na ta chorobę podatne są fasola, ogórki, sałata oraz rośliny korzeniowe. W miejscu porażenia pojawia się biały watowaty nalot grzybni. Następnie w tym miejscu pojawiają się czarne zarodniki przetrwalnikowe (sklerocja) o nieregularnym kształcie.Patogen ten zimuje w glebie w formie sklerocjów. Przetrwalniki grzyba wywołującego zgniliznę twardzikową w podłożu mogą przetrwać nawet do 15 lat. Rozwojowi choroby sprzyja niska temperatura w nocy oraz uprawa na tym stanowisku tych samych roślin przez dłuższy okres. Zgnilizna twardzikowa jest chorobą odglebową. Patogen ten jest polifagiem, to znaczy, że może porażać wiele gatunków roślin. Za infekcję pierwotną odpowiedzialne są sklerocja, które potrafią zalegać w glebie do 8 - 15 lat. Patogen może rozwijać się na jeden z dwóch sposobów. Sklerocjum kiełkuje w strzępkę grzybni, która zaczyna porażać dolne fragmenty roślin bądź też korzenie (marchew, pietruszka, seler). Albo sklerocjum wytwarza apotecjum – owocnik, który wyrasta ponad powierzchnię gleby. Źródłem infekcji w przechowalni są nie tylko porażone rośliny, lecz także resztki liści (np. porażona nać marchwi bądź pietruszki) lub ziemia zawierająca sklerocja. Objawem charakterystycznym dla zgnilizny twardzikowej jest obfita, puszysta, biała grzybnia znajdująca się na porażonej tkance. Wraz z rozwojem choroby w obrębie grzybni wytwarzają się czarne zarodniki przetrwalnikowe – sklerocja.

 

 

Profilaktyka i zapobieganie:
Stosujemy kilkuletni płodozmian zawierający rosliny odporne na chorobę. Do siewu wykorzystujemy kwalifikowany i zaprawiony materiał siewny. Unikamy zbyt gęstego siania. Staramy sie racjonalnie nawozić zagonek. Natychmiast usuwamy porażone rośliny. Staramy sie wykorzystać odmiany o podwyższonej odporności na zgniliznę twardzikową. Jako środek ochronny stosujemy Biosept 33 SL.